KUÞLARLA YOLCULUK....
Uyanýr ürkek sabah
Serçelerin öpüþme sesindeki resitallerinde
Çekilir gecenin siyahý açýlýrken perdeler
Dilde akþamdan kalma buruk bir türkü
Uyandý gözlerim ince þafak çizgisinde
Kýþ öncesi bir serinlik…üþüdüm
Titredi bir yaným sarýlýrken yalnýzlýðýma
Soyunuyordu yaprak döken aðaçlar
Bugünde çöpçülerin iþi çok olacak anlaþýlan
Her yana saçýlmýþ üryan sevdalar rüzgarla oyundaydý
Çýnar dibine düþerken bir gazel…
Zulamda eski bir zaman ýsýnmakta
Birazdan sis çöküp üstüne yaðmur yaðacak
Oysa dün geceden açýktý yýldýzlýydý gökyüzü
Demek ki sonbaharda ýslanmak varmýþ delik þemsiyelerle…
Mazgallar yutacaktý gökten inen ince damlarlý
Yýkanýrken kaldýrýmlar eski adým izleri silinecekti
Toprak kokulu kelimeler yayýlacaktý
Çoðalýrken suskunluk yaþlý sözler birikecekti çukurlarda
Yalandan bir sonbahar sinsice sokulacaktý odalara
Kurþuni renkler artarken duvarlarda
Kýrýlmýþ aynalarda sakal uzatacaktý anýlar
Paramparça cam kýrýklarý batacaktý yalýn ayaklara
Yürekte yazdan kalma yitik sevgiler…
Þimdi toparlanýp gitmeliyim iþe
Gördün mü yine unuttum valizimi almayý
Gerçi bunlara da ihtiyacým yok amaaa
Ýçinde bir ton sana yazdýklarýmý kimseye býrakamam ki
Þimdi çýkmalýyým
Bak duydun mu göçmen kuþlar çaðýrýyor
Anlaþýldý sen gelmeyeceksin
Yine boþuna sabahladým ama olsun
Þimdi gitmeliyim geç kalmadan düþlerimdeki vuslat bahçeme
Dur senli bir þiir daha yazýp asayým çýkýp gittiðin kapýnýn üstüne
Durun kuþlar durun bekleyin þimdi geldim…