tenha bir kent duvarýna yasladým ömrümü sokaklar benimle yürüdü kaldýrýmlar ayyaþ sevda lekesi hep karþý cepheden seyrettim çocukluðumu bu yüzden bitsin istemiyorum sözlendiðim hüzün belki de
yaralanmýþ bir sözdür dilimde kalan suskunluðum ifadesi alýnmýþ bir baþkent gibi duruyorum þüphesiz kim tutar ki elimi aþk bir kavga olmasa en iyisi yüreðime birþeyler alayým kýþ güneþine aldanmadan ellerim hep bu yüzden soðuk belki de
umruma ne mutlular hep bir aðýzdan ayný þarkýyý söylüyorsa ömür bile aþýk olmuþ törpüsüne kör olasýn dedim lâl oldu yarýnlar bu yüzden denizin deðil yüreðimin mavisi esrik bir sýzý belki de
bir abaküs olur hatýralarým sayarým bir göz yaþý iki göz yaþý üç,dört iplik iplik aðlarým sonra bulduðum sayýnýn yanýbaþýnda bütün hayatýmý toplarým yalnýzlýðýmý renklerine ayýrýr sokak lekeli ellerim ipi kopmuþ balon gibi bir çocuk aðlar içimde kim tutar ki elimi aþk bir kavga olmasa bu yüzden çok erken susturuldum belki de ...
26/03/2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
Feyza Can Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.