Güneþin emzirdiði çocuksun Kýzýl saçlarýndan Yangýn bakýþlarýndan belli Aykýz Gözlerinin deðdiði yer yanar Gönlüne girdiðin her can kanar Canýma kalubeladan beri kastýn var Bilirim Aykýz Fýrtýnalar kopuyorsa bu mevsimde Kuþlar göç ediyorsa Kardelenler kar düþmeden açýyorsa Nurunun denizlerde aksi soluyorsa Eylül konmuþtur tahtýna Göðsünde uyuttuðun karanfiller Düþer kem bahtýma Aykýz
Güneþin büyüttüðü çocuksun Gül yanaklarýndan Kiraz dudaklarýndan belli Aykýz Çiçekler büyütürsün gönül salýncaðýnda Gülücükler son bulur Sensiz muhabbetlerin duldasýnda Bir heves deðilsin büsbütün nefessin Mum alevi gibi pas deðilsin Yürekte külçe külçe tutuþan Prometheus’un sönmeyen ateþisin Güneþin kýzýsýn, býrak yüreðim Hasretinle ýsýnsýn Aykýz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
festival44 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.