Delirme nöbetleri

parmak uçlarýna cetvel yiyen çocuðun gözleriyle aðladým
kerpiç hüzünlerle bekledim son vapuru
yaðmurlar birikti sorguya çektiðim ellerime
öperdim bir serçeyi aðzýndan gözlerime çekmeseydin uzaklarý
arka mahallede boylu boyunca yatýyor ayaklarým
esmerleþiyor çýðlýklarým
gazete örtüyor üstüme þarapçýlar
saçlarým üþüyor
pervasýzca soðuyor þehrin sokaklarý
gel ýsýt ellerimi




ürktün deðil mi sevgimden
ayný kabukta aðrýmaktan
meþhur bir katil olmadan önce sevmiþtim ben seni
sana hibe ettim saðýr sokaklarda sesimi
terli bir gökyüzü altýnda ýslandý avuçlarým
uykusu kaçan gecelerde ten uyumu demiþtim hatýrla
aðzým yüzüm kan içindeyken ben
anlamadýn öptüðümü yarandan
gel dindir içimi




kaçýncý sahifesinde terk ettin satýrlarýmý
usul sancýlarla çevir dedim yapraklarýmý oysa
ýlýk ýlýk kanadý yüzüm topuklarýna denk düþen saatlerde
yapraklarým çýtýrdadý yol kenarlarýnda
sapsarý bir mevsim kuruldu þehrin ortasýna
ben hala teslim olmadým rüzgâra ey sevgili
rüzgâr ki bütün azmiyle çirkin ayrýlýklar getiriyor saçlarýma
ne yana baksam gölgen ölüyor
gel söndür dýþýmý




kar altýnda üþüyen karýnca gibiyim
yollar oyalanýyor sana gelirken hasretim
kýrýlan çay bardaklarý birikiyor masamda
mumlar duruyor
saat sönüyor
duy sesimi
ýsýttýðým þiirlerimi fýsýldayacaðým kulaðýna









miadi doldu ýssýzlýðýmýn
gel bitir þu yalnýzlýðýmýn iþini
...

göç ediyor kýrýk karanfiller köy mezarlýðýna 
gel uslandýr cesedimi
...







14/04/2012













Sosyal Medyada Paylaşın: