diye boþuna dememiþler hiç fark etmez aile, eþ, çocuklar, dost, arkadaþ, sevgili kýsaca insan doða ve hayvanlar hiçte deðiþmedi bu güne kadar…
‘’farkýn ne senin?’’
diye sorgularken kendi farklýlýðýný fark edebildin mi ki? her zaman almayý bilen vermeye gelince ben yabaným diyen doðalým diyerek övünen hiç bir þey vermemeyi farklýlýk olarak addeden...
evet farklýydýn farklý olduðun için yer etmiþtin yürekte o sevdiði için farklýydýn ve onun sevgisiydi seni farklý kýlan kýpkýrmýzý yaralarýn kanadýðý yüreðinde zorluklarla açtýðý beyaz sayfaydýn farklý bir varlýktýn yer eden…
farkýndaydýn farklýlýðýnýn sevilmenin, özlenmenin deðer verilmenin hazzýný yaþadýn gönlünde yetmedi daha çok istedin daha farklý olmaya çabaladýn…
köle bir cariye yada bir kukla istedin belki de ipleri elinde istediðin yere çekebileceðin oda razýydý aslýnda ondaki farkýný anlayabilmiþken birde sendeki farkýný görebilseydi keþke…
yaban gülü bile olsa doðasý olmalýydýn rüzgar olup tohumlarýný saçman gerekirken fýrtýna oldun söktün köklerini yaðmur olup can suyunla beslemeliyken sel oldun sürükledin bataklýða bir kuru dalla gölgesi olamadýn güneþin kýzgýn kollarýna terk ettin kuruttun bedenini…
en önemli þeyi unuttun
‘’sevgi emek ister’’
ekmen gerekirdi biçebilmek için ekmeden ancak bu kadar biçebildin…
18.09.2012______________Seher_Yeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher_Yeli S.ZerrinAktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.