ZAMAN MEZARLIĞI
Ne umutlar gömüldü zaman mezarlýðýna
Ne hayaller...
Nasýl bir kayýptý bu, yürekleri daðlayan
Ama yine de dayanýlan?
Yiten umutlarýn yerine
Nasýl doðuruldu sancýsýz, sessiz sedasýz; yeni umutlar?
Onca acýlý umut yitimlerinden sonra
Nasýl erildi yeni sabahlara,yeni þafaklara?
Neydi ruhlara bunca þeye dayanacak gücü akýtan:
Yalnýzca yalýn, duru bir bakýþ,
Sýcacýk bir gülümseyiþ ya da dokunuþ olabilir mi?
Ya da sevgi ile ýsýtýlmýþ küçüçük bir sözcük?
Zaman mezarlýðýndan doðumhanelere attýk adýmlarýmýzý;
Yeniden doðurduk, doðurulduk;
Nasýl?
Kimin eliydi elimizden tutan da;
Kimin yüreðiydi kýlavuz olan da;
Kimin ýþýðýydý yolumuzu aydýnlatan da
Böylesine emin,
Böylesine yürekli olabildik zindanlarýmýzda?
Kimin þefkatiydi saçýmýzý okþayan, içimizi ýsýtan,
ve yumuþatan, hayata dair herþeye bizi?
Neydi o vazgeçilmez ki geçemedik?
Ve neydi vazgeçilen ki
geçtik gözümüzü kýrpmadan
vazgeçilmezin yerine koyarak yenilerini?
Ne umutlar gömüldü zaman mezarlýðýna;
çýðlýk çýðlýða ve gözyaþlarýyla
Ve ne yenileri doðdu yüreklerimizin doðumhanelerinde
buram buram, mis gibi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.