Can Dostum

Senden kocaman bir yudum alýp,
Derinlerine göndermek bedenimin.
Hemde soðuk bir istanbul sabahýnda,
Yada zagros daðlarýnda donmak üzereyken.
Zamanýn dar aralýðýnda sevinçleri,
Çelik çomaklara yükledik.
Kimi zaman sen,
Akasyalar altýnda mutluluða boðulurdun.
Bende haziran sýcaklýðýyla,
Sana dokunmadan sevginle yanardým.
Yük olmadan okuyabilmek seni,
Dergâhýnda sýrrýna eren derviþ misali.
Ve taþýmak seni omuz yerine,
Yürekte bir can bir dost timsali diye.
Taa ki can dostum bedeni teslime,
Ben emanet son nefesimi verene dek.
Aklýmda dost yüreðimde sevgisi,
Elimde uçurtmaya takýlý aþk-ý hayalim vardý.
Bir yel esti tütsülü kokusuyla,
Mavi atlasa çala kalem dokundu.
Ve kan damladý þiir karasýna,
Yüreðimdekiler kazýlý verdi ansýzýn.
Bir bahar dalý ki henüz uyanmamýþ,
Uykunun koynunda çiçeðiyle uyur.
Bir biz uyanýk can dostumla,
Özlemleri yükleriz nesne dolu dizelere.

Sosyal Medyada Paylaşın: