ADINI SEN KOY
benciliðimden alabildiðine sýyrýlarak kendi içime döndüðüm,
Aklým bir türlü almasa da
tüm dünyevi gerçekliklerden uzak
kendimle baþ baþa olduðum,
karþýlýksýz bir sevdanýn ölüm saçan dehlizlerinde
son noktayý koymaya uðraþadurduðum
bu çöl sarýsý hikayenin,
sen koy adýný…
sen koy aramýza girmesinden çekinmediðin
benimse onca çýðlýkla perdelediðim
karanlýklarýn adýný…
dualarý dualara ekleyip çaresizce beklediðim amin’lerin
adýný sen koy…
çöl sisi gibi kaplarken bütün beyin hücrelerimi siluetin,
hazýrlýksýz yakalanýyorum baþkalaþmýþ dokunulmazlýðýna ruhunun..
yankýlanýrken sessizlik odamýn kalýn duvarlarýnda
adýný sen koy yaþadýðým cehennem saatlerinin,
bitmek tükenmek bilmeyen
güç bela araf sükunetinin…
unutmayý diliyorum “sen” gibi
adýna yazýlan þiirleri de.
Manasý bilinmiþ bilinmemiþ tüm muammalý sözlerin
sen koy adýný,
her satýrda can evimden vurulduðum,
kaybettiðim kelimelerin adýný sen koy….
Gördün mü bak,
Yabancý düþüyor yine aklýmla kalbim birbirine,
Kýyýya vuruyor beynimi yýkayan ölü düþüncelerim çaresiz.
Geceye karýþmamak adýna ne varsa hafýzamda
Yüreðimden yakalayýp tutuyor sana doðru..
Al ve adýný sen koy mürekkep kokan avuçlarýmýn.
Bir gülüþüne adadýðým kurbanlarýn,
Seni beklerken geçen sonsuz baharlarýn
Adýný sen koy.
Erirken umutlarým kendi geçmiþimde
Daðýlýrken sicim sicim aklýmýn sol yanýna,
Senden çok topraða yakýnken þimdi
Çýkmaz sokaklarýnda bir ömrü tükettiðim kimsesizliðin
Adýný sen koy hadi….
(elif topal)
16.09.2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.