"SEN'CİL"

Yýllar sonra aniden karþýma çýkýp tekrardan "seni seviyorum" demen hiçbir erkeklik kitabýnda yazmaz.
Sen giderken dönme planý yapmadan gittin.
Ardýnda býrakacaðýn yýkýntýyý görmemek için gözün kapalý bastýn o kaldýrýmlara.
Gideceðini elbette ki biliyordum.
Ama gideceksin diye kendimi götürmedim senden.
Seni kendimden uzak bir köþede býrakýp kaçmadým.
Býraktýðýn her cesedin durumunu görmek için mi dönersin geri ?
Gelme !
Ben senden buðday tanesi kadar dahi sevgi beklemiyorum.
Beklemediðim gibi de veremem.
Þiirler, þarkýlar þahidim olsun ki yok artýk sana karþý hiçbir duygu içimde.
Unutmak mý zor affetmek mi diye bir soru yöneltmiþlerdi bana.
Unutmak demiþtim o sýralarda.
Ama þimdi farkettim ki unutmak deðilmiþ aslýnda affetmekmiþ.
Ben seni affedemem.
Affetmem.
Þimdi seviyorum mu diyorsun ?
Sev.
Sev ama benden sevgi bekleme.
Seneler önce bende sevgi beklemeden sevmiþtim.
Acý çekmiþtim, aðlamýþtým.
Þimdi sen çek.
Umrumda mý sanýyorsun ?
Verdiðim yýllar ayrý, verdiðim deðer apayrý acý içimde.
Duymak istiyor musun artýk sevip sevmediðimi ?
Sevmiyorum.
Gerçekten bak.
Artýk aklýmýn ucundan çok nadir geçiyorsun.
O da benim insanlýðýmdan.
Düþünüyorum sadece nasýl olduðunu.
Sonra unutuyorum gidiyorsun, yine.
O gün gittiðin gibi tekrar tekrar gidiyorsun.
Kaldýrým taþlarýnýn soðukluyla içim ürperiyor.
Yalnýzlýðý ilk o an hissetmiþtim.
Ama unutuluyor.
Ýnsan neleri unutuyor neleri.
Seni mi unutamayacaðým ?
Unuttum iþte.
Unuttum seni.
Çýk git hayatýmdan, aklýmdan !
Bu kadar "sencillik" yeter.
Ýnsan bazen kendini düþünmeli.
Ben bencil olmak istiyorum.
Sencil deðil.

23.40 / 15.09.2012
Sosyal Medyada Paylaşın: