BU VEBALI TOPRAKLARDA

Gücümün sýfýr noktasýna dayanmýþ
Ýçimdeki sabýr ateþi,

En küçük þeye karþý
Direnme duygusu
Uçup gitmiþ ruhumdan.

Zaman bir kadýn gibi okþarken
Aðlayan gözlerimi,

Mevsimler nasýl kovalamýþ
Çocukluðumu ardýmdan,

Ve ne çabuk buharlaþmýþ
Yüzümün aynasý.

Derin uykulara dalýp gittiðim
O eriþilmez ümitler,
Ne zaman sýrt çevirmiþ benden.

Ne zaman çekmiþ hayalini
Kirpiklerimin ucundan.

Bu tatsýz kavgada
Bir kaçak gibi

Geceye sýðýnýþým
Tanrýya dilenirken,

Anladým ki; hayat

Aklýmýn ayarýný yitirdiðim
Günlerin kâbusunda vurulmuþ.

orta yaþ gençliðim
Etrafý iðrençliklerle çevrilmiþ sahtelikten,

Ýhanetin izlerini taþýyor
Tuzaklanmýþ kaderimden.

Kafesine mecbur ediliþim
Adalet duygusunu
Nefsime kaçýrdýkça,

Ben; piþmanlýðýn kitabýnda
Yaþayan bir ölü olarak kalacaðým
Bu vebalý topraklarda.



AÐLAYAN NÝSAN





deðerli edebiyat defteri yöneticileri þiirime deðer verip güne gelmesinde emeðinize teþekür ederim.okuyan yorumlayan herkesin yüreðine saðlýk...
Sosyal Medyada Paylaşın: