ÇOCUK ve EMANET..! (-5-)

Koltuðumuzun altýnda kuru bir ekmek
Yüzümüzde o günlerde belirginleþen çizgiler
Dudaklarýmýzda aðýt dolu ezgiler
Analarýn bir endiþesi yoktu zaten
Çünkü kendileri yoktular…
Yol bekleyen analarsa…
Can çekiþen balýklar gibi…
Çýrpýnmayý unutmamýþlardý…
Hayatta kalan analar…
Yüzleri gülücükleri yorgun insanlar
….
Zordu o günler kamplar vardý iki yakada…
Ayrýk otlarý bizi birbirimizden ayýrmýþlardý
Kendilerini hep haklý çýkarmýþlardý…
Biz birbirimizi yerken onlar….
Bizi çok iyi kullanmýþlardý…
Çok arkadaþ yarasý sardým çok cenaze taþýdým
Boya sandýklarýmýzýn yerini
Tabutlar almýþlardý…
Hiçbir araya gelemedik o yakada olanlarla…
Hiç konuþamadýk…
Getirmediler bizi bir araya
Çünkü gelirsek doðruyu yakalardýk…
O günlerde arkadaþým Aliþan da karsý yakadaydý…
Ve duymuþtum…
Oda bir tabutta taþýnmýþtý…!
Ve ne hikmetse o tabutu taþýyamadýk,
Sýrtlýyamadýk,,,
Birbirimizden,,Helallýk bile alamamadýk,
Geriye bir vebal kaldý,
Hiç çýkmadý yüreðimden….
Sýzlar durur ta içerden,,
Ýþte onun için adýmýz ibretlikler,,
Birde bizi kahpece doðrayan,,
KAHPE ON ÝKÝ EYLÜL ler….!!

O günler hayatýn kopyalandýðý zamanlardý
Sýktýðýmýz ellerden baktýðýmýz gözlerden
Ettiðimiz sözlerden
Yazdýðýmýz harflerden
Aynýsýndan bir tane daha vardý…
Ama anlaþýlmazdý uzlaþýlmazdý…
Bunu becerense bizlerdik, adýmýz insanlardý…
Anlamadan konuþur dinlemeyi bilmeden susar
Hoþgörüsüzlüðün ve benciliðin tadýna varýrdýk
Ve kendimizi adam sayardýk…!!

…./…..

Sosyal Medyada Paylaşın: