Eylem Zamanı

Sen hüznümün asude kokusu,
Gönlümün müebbet mahpusuydun oysa.
Nerden düþtün aklýma þimdi.

Ah! Bir içim su…
Gayri, diyetim, mecburiyetimsin.
Uzar artýk sancýlarý gecelerimin
Þarkýn siyah perçeminde þafak tesettüre,
Ay, karaya tutulur.
Doðmaz gün,
Akmaz gece bilirim.

Düþüncem, hafýzam, þuurum,
Topyekûn kendim,
O serazat tavýrlarýnýn naylon bakýþlarýnda tükenirim.

Bir kametlik ömrün,
Bin ömürlük cefasý mý olur söyle.
Söyle seven borçlu mudur hep
Gün veririm, ay veririm, yýl veririm,
Mevsimleri birer birer devþiririm.
Umut besler;
Dal veririm, el veririm.
Acý yýkanmazsa aþktan
Bilmelisin,
Deliririm.

Gayrý, gayrý bakan gözlerinde infaz zamaný
Çare yok!
Ya gece uyanmalý benim gökyüzümle,
Ya, sessizliðinin sesine,
Çýðlýk çýðlýk gelirim.

Fesih Aktaþ
(Amasya, 25/07/2012)
Sosyal Medyada Paylaşın: