ÇOCUK ve EMANET..!(-2)

Öðretmenlerimiz bizi çok severdi.
Ama çok da döverdi…
Çünkü çok haþarýydýk.
Lakin hiç yalan konuþmazdýk…
Okuldan hava kararmadan öðretmenlerimizden izin alýrdýk,
Belki bininci kez…
Bir bahane bulurduk…
Pek yutmazlardý ama,ellerimizin boyalý oluþunu görür,
Acýrlardý halimize…
Verirlerdi her seferinde izini…
Bize kýyamazlardý…
Hemen çýkardýk okuldan
Okulun merdiven dibinde sakladýðýmýz
Boya sandýklarýný takardýk omuzlarýmýza
Yaðlý kayýþý otururdu yerine…
Koþsak bile boya sandýklarýmýz hiç sallanmazdý…

Dadaþ sinemasýnýn daðýlmasýný beklerdik hep
En çok o sinema kalabalýk olurdu…
Beþ on çift ayakkabý boyarsak,
O gün köþe olduk derdim kendi kendime…
Son matinenin bilet kuyruðuna girer,
Þimdi bile hatýrlamadýðým
Birkaç kuruþa hem de ön sýralardan bilet alýrdýk…
Zaten zar zor girerdik yaþýmýz tutmazdý
Biletleri kesen kara dayý aðlarsak dayanamaz,
Bizi içeri alýrdý…
Oturduk mu koltuða, birden bire deðiþirdik
Büyürdük sanki…
Adam yerine koyardýk kendimizi
Malkoç oðlu, Tarkan filmleri izlerdik
Belki yüzüncü kez…
Kendime bir pelerin bir de tahtadan kurt baslý kýlýç yapmýþtým
Özümüz buymuþ ta o zaman anlamýþtým…

Sosyal Medyada Paylaşın: