Babam caným kalbimde nurum, Göç eyledin cihandan yýkýldý surum. Yardým eyle yarab,, kalmadý sabrým, Göç eyledin cihandan sarsýldý oðlun.
Kalemdin sen sýrt verdiðim daðým, Viran oldu daðýldý bahçem baðým. Kýrýldý elim kolum kanadým, Göç eyledin benim dermaným.
Koca çýnarýmdýn sen tatlýydýn baldan, Yarab çabuk ayýrdý oðuldan yardan. Ben öleydim yeterki sen olaydýn kalan, Göç eyledin cihandan gerisi boþ yalan.
Çiçek gibi naziktin heder ettin kendini, Gelecek için coþtun yýktýn bendini. Anlamadý hiç kimse o yaralý bedeni, Göç eyledin cihandan ol dünyamýn feneri.
Yavuz’un der tek kaldým eðiktir boynum, Al caným Allah’ým babama doyum. Ölür isem açýn babam koynuna koyun, Göç eyledin cihandan buruktur soyun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
VUSLATA ON KALA Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.