(ýsýrdý yine hayat bileðimden
parmaklarým kan
...uzak dursam da rýhtýmdan
gemiler karaya vuruyor
bu poyraz ne kuvvetli ne kötü hýsým
saçlarýmda/n asýlýyor
ya ör yedi düvel hüznümü sakla beni koynunda
yahut kes saçlarýmý anne
dayanamýyorum
Rapunzel deðilim þimdi
o okul tiyatrolarýnda)
...
ve belki yeniden kalbindeki hatýralarý yaðdýrýr bir bulut
þeker pembesine bulanýr
içine çekilmiþ çocuklarýn yüzü
dört yaný maðrur aynalar kurulur þehirlerin avlularýna
barýþýr küskünlükle ayrýlýk
sonra bir nota asýlýr zamanýn yakasýna
kekeme korkular silkelenir gururdan
dillenir aþk
þerefinedir
eþitlenmiþ dengelerin
apansýz gramofonda dans eder o þarký
taþlaþmamýþ kalplerin sesinden
ölümle yaþam ayný çizgide buluþur o vakit
ve bir ressam pergeline dolar renkleri
tuvalde beyaz yerkuþaðý
biliyorum
gündüzlerim hayal katili
gecelerim kelebek potasýyla gökyüzünde koþan çocuk
koparmak için
kayýp bir yýldýzýn eþgalinden
*babamýn gülüþünü*
sen konuþamadýklarýmsýn
aþkýmdan vaz/geçeli çok oldu
Jan Dark gibi
kýlýcý savurarak kendime
doðmamýþ kelimelerim kanýyor
ellerini yýkýyor kürtaj sonrasý bir doktor
bastýrmak var ya
baticon gibi dilimin üzerine
suskunluðu
fena dokunuyor
her günüm hastane
bütün çiçeklerde etil alkol kokusu
yüzün gülüyor diyor annem
bilmiyor
kýzýnýn bir mazoþist olduðunu
b a k
ruhuma giydirdiðin beyaz acýlar büyütüyor beni
gün be gün deliliðe...
de_soulmate