ya e l e l e olacaðýz
ya da el/el*e öleceðiz...
...
ben sizi hep sevdim
siz bilmediniz
on altý yaþýmda ilk heyecanýmdýnýz
... utangaç kýrmýzý yanaðýmda
kirpikleriniz gülerdi yüzünüzden önce
ve kapanýrdý yüreðime binbir gece masallarý gibi
þatomdu kalbiniz
ve kaleydi elleriniz
kralýmdýnýz iþte
ve i l k þaklayan tokat yanaðýma þakayla karýþýk çocukça
bahanesiydi aslýnda
ilk kor öpüþünüzün dudaðýma
bir baþka sever elim sol yanaðýmda görünmeyen dövme*nizi
bir baþka okþar parmaðým dudaðýmda uyuyan izinizi
ben sizi
h
e
p
sevdim
iþte o günlerden hatýra
ciðerimdeki iki buçuk lira kadar yara
hani uzanabilse dudaðým onu da öpeceðim þefkatle
siz gidince apansýz açmýþtý iþte
kanayan karanfil edasýyla
ince/ince
ben sizi siz yokken sevdim sarýlýp ruhunuza
çok çabalamýþtým inanýn yetiþmek için kocaman adýmlarýnýza
- tecrübesiz ve çocuktum (hatta yeniyetme)
baþýmýn üzerinde tonlarca kitapla
çarpýk çurpuk yüksek ökçelerle
tökezlesem de bir çok defa
becerebildim taþýmayý kalbimdeki çocuðu
ö l d ü r m e d e n
bir merdivenin
kýrk dördüncü basamaðýna...
de_soulmate