Doğuştan Gelen Şiir

gün yoruluyor güz baþlangýcý kokularýyla
uzak seslerle ýrgalanýyor umut
hasta bir i mgeyle çöküyor þehre mutsuzluk
hangi alalýða uzansa göðsüm
bu kahredici geçicilik
bu hükümranlýðý kötü sonumuzun
caddeler berbat ayrýlýþlara gebeyken üstelik
üstelik kalkýp gidilemezken
sonrasýz hiçbir sabaha...

içimden hiç bestelenmemiþ bir þarký gibi geçer
gözlerin
gözlerin
hep baþka bir besletelenmemiþ þarký gibi
ezer sessizliðini içimden içimden aðlayýþýmýn
ve yollar hep ayný kapýya çýkar o zaman...

sensiz gittiðim her yön ihanettir adýmlarýma
hesabýný veremem hiçbir baþlamamýþlýðýmýn
ancak çabucak kaybolup uçar sesler
hiçbiri çarpmaz bana
ya da ben hissetmem
ben orda olmam
önce baþkalarý olmalý her birliktelikte
ben ancak tek baþýma öleyim
ama en önce
ama tüm birliktelikleri gördükten en sonra
tek baþýma...

dalgalarýyla esir deniz
aðaçlarýyla orman
yýldýzlarýyla gece
rüzgarlarýyla dað
bulutlarýyla gökyüzü
ýþýklarýyla güneþ
evleriyle þehir esir
güzelliðine...
ayrýlýðýmla ben özgürüm ama...

saf coþkularýný seviyorum çocuklarýn
zamana baþkaldýrýþlarýný
acýya meydan okuyuþlarýný
aþk çocuða benzer...
çocuk kalýnmaz
çocuk doðulur
yalnýzlýk ve aþk
doðuþtan gelir...


kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: