MEVSÝM SON BAHAR..
Aðlardý kaburgasý kýrýk þehirler
Caddelere pusu kurmuþ gecelerin tuzaðýnda
Solarken sokak köþelerine kazýdýðým ismin
Faili meçhullere karýþýrdým
Bin kez öldürüldüðüm sevdalarýn kaldýrýmlarýnda
Puslu kabuslarýma karýþýrdý gölgen
Uykularýn haram kýlýndýðý geceler sararken yüreðimi
Dar gelir göðsümdeki kafesime sevmeler
Kesilirdi nefesim duyduðumda martýnýn çýðlýðýný
Enkazý kalmýþ limanlarým
Tütsülüydü batarken umut gemim
Hýçkýrýklarým boðarken dalgalarý
Milyonlarca kurþun sýktý gri bulutlarým umutlarýma
Param parça aþklar kalýrken kanayan avuçlarýmda
Mavi hasretlerimi yaktý yarým kalmýþ ay
Keþkeler paslý çivilerle çakýlýrken beynime
Külümden yaratmayý denedim kendimi
Keder zincirlerini baðlarken bileklerime
Cam kýrýðý þarkýlar teselli etmezdi yaralarý sarmaya
Kýrýlgan bir kelebeðin kanadýna konarken özlem
Toprak yaðmur yaðdýðýnda kokardý bir de yol ayrýmlarýnda
Eylül isyanlarý yapraklarýmý kuruturken
Üþürdüm hep sol yanýmdan yanarken vuslat türküleri
Yastýk ýslatan ten hasretleri büyürdü derinde
Yýrtýk hatýralar saplanýrdý fotoðraflardan
Ok olurdu kokun yayýndan kopmuþ
Bir yelle saplanýrken tenime
Yýkýlýrdým çerçevelerin içindeki ince çatlak çizgisine
Yüzüme asýlýrken yüzyýllýk yalnýzlýk
Fýrtýnalar kýrardý son kavuþmalar için açýlan yelkenleri
Adýný fýsýldayýp bir mevsime sarý çalardým hüznüme
Mat renkler çoðalýrdý kýrlangýç fýrtýnasý öncesi
Ötemiz kýþlara karýþýrdý
Adýn dolandýðýnda dilime lal kesilirdi söz
Susardý çöl susardý dudak…
Çatlak kalmýþ öpüþme yangýnlarýnda
Alev alevdi üþümelerim ve sensizliðe sarýlmalarým…
Senden habersiz bir sonbahar daha yakardým
Dumanýndaki sigaramda sen
Sarý bir tütündüm ben gri bulutlara karýþmaya hazýr
Her mevsim sonbahardý hep gidiþinle
Buram buram tütendin hep sen….
Ýçimden geçen vapurlarý saymýyorum haa !