MELANKOLÝ
Melankolik þiirlerin emzirildiði geceler hançerliydi
Mahpusluðun karanlýðý düþerken sancýlý hasretlere
Odalar sokaklar karartýlýrdý aþklarýn yaralarý akýtýlýrken
Yanardý seni sakladýðým mahzendeki meçhul ülkelerim
Mahur besteler döküldüðünde kanardý dilim
Nakaratlara karýþýrdý sancýsýný çektiðim adýn
Dumanlý bir melodi yakarken tenimi
Külüm kalýrdý benden geriye…
Gül kurusu akþamlarým siyah tül çekerdi üzerime
Çekilirdim yalnýz kalmýþlýðýma sarýlarak
Açýk yaralarýma irin düþürürdü ayrýlýk
Kelepçe olurdu yolunu gözlediðim pencerem
Aklým benden giderdi yürekten uzaklara
Kýlýç kesiði izin kokunla kalýrken sol yanýmda
Bin hercai solardý yanýmdaki fotoðrafýnda
Anýlar bilmediðim deryalarda boðardý son kalan nefesimi
Daðlarý aðlatan þarkýlarý fýsýldardým senden uzaklarda
Maviye küs siyahla barýþýk haykýrýþlarým karýþýrdý yokluðuna
Gölgeler çizilerdi hayalini benliðime
Her adýmda bin kez düþtüðüm sokaklar sahip çýkardý dizlerime
Cehennem yangýný bir öpüþ ecel olurken dudaklarýmda
Milyonca kez kavruldum yaþatmak için seni
Terli seviþmelerin sindiði nevresimler yaksa da tenimi
Aþkýn ateþte yanmak olduðunu anladý ruhum
Yaðmur ýslatan kirpikler uykusuzdu çakýlýrken gözler tavana
Dönerdi baþým semazen misali karýþýrken düþlerim eteklerine
Yýkýlýrdý çatýlar sýðýndýðým yýldýzlarýn altýnda
Yakamoz dolusu deniz üzülürken hüzzam þarkýlar dalgalanýrdý
Dokunamasam da tenine yaþ dolu gözlerim yanardý içten içe
Kan kusardý türküler ben susardým
Kara hummalý umutlarým ölürken
Elimde yalan olmuþ tüketilmiþ bir hayatla meczupluðum tutardý
Delice bir sevda bir mevsimde dökülürken yapraklarda
Adýn Eylüllere karýþýrdý düþtüðüm topraklarda
O yüzden bekledim sonbaharlý yaðmurlarý karýþmak için kahverengine
Mavili olmadýðýný bildiðim düþlerim hep sendin bilme/sen de
Nice kalemlerim kýrýk kaldý idam sehpamdaki vedalarda
Sallanarak akan zamanýn salýncaðý hep sensiz saatleri gösterdi
Bin kez ölsem de bir kez yaþamak inadýna
Seni çektim içime her þeye inat bir aþk adýnaydý her þey…..