Soluk soluða kalmýþ bir kalp,
Ýçinde uçurum kenarý bir mutluluk.
Sokaklarý ýssýz bir mahalle,
Uzaktan umut saçan bir sokak lambasý,
Telvesiz kahvesi ile bir muhabbet,
Senli sensizlik dolu bir yaþam,
Devriye çýkmýþ bir kaç ekip,
Ne suçlu ne sucsuzu belirgin bir aþk,
Pencereleri kapanmýþ geceyi beklememiþ bir köþk,
Ne gecesi gündüzü belirsiz bir hayat,
yine mi of yine mi karanlýða uzanýyor yoksa zaman!!!
Baþlýyor iþte bir yerden yine,
Yaðmur taneleri boþalýyor gökyüzünden,
Simdý uyandým sýzýp kaldýðým soguk kaldýrým taþýndan,
Hafiften esen bir rüzgar,
Kulaðýma senli dizler fýsýldayan,
Gözümü açtýðýmda yine yok oluþun sonra,
Aklýmda, hissimde olduðun kadar yanýmda olsan,
Ýsyan edermi hiç bu hasretinle yanan insan??..
Hüseyin Atalay