Ölümün Sesiydi bu...

güneþ ve ay akrabalýk boyutuna girmiþ

seher vaktinde...


vay gözüm vay...

gözler ölüm sessizliði

elleri kýlavuz semahý

kadýnýn yürek deþen feryadý

tesbih edilmiþ dillere

oysa kimin derdi tasasý

kimin arsýz söylevi

dili keskin kýlýç

baþýnda kara kül bulutu


Yazýsý kara

sevdasý deli dolu

makberî yanlýzlýk



ölüm ne kadar da yakýndý yaþamýna

kapý aralýklarýndan

usulça direnmekte koca evine

yüzleri yeþil dövmeli kadýnlar

konuþmaktaydý

elleri dilleri telaþ içinde

kelime yoktu konuþtuklarýnda

alaca kuþlarýn kanat çýrpmasýna benziyordu

þaþtým o an

neydi dillerindeki

zýlgýt sesi...

sanki kocalarýndan destur beklemekte

yürekleri kan revan

evlerinde harami yanlýzlýgý

çýðlýklarý sela sesine karýþmýþ

sýrtlarýnda çocuk cesedi

yükleri aðýrdý

kocaman gözleri musalla sessizliðinde

tan vuruyordu

aðýt sesleri...








Sermin Çýnar/Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın: