Var Gibi...

rüyalarýmda kaybolmuþtun
cemresi düþmüþ toprak gibi

dokunamadýgým ellerini özledim

o çipil gözlerindeki varoluþumu

sende kaldým
sebepsizim...


özledim iþte
nedenini sorgulamadan yüreðimde
sesindeki ýlýk rüzgarýn

ruhumdaki gelgitlerini


Ah sevgili
Bilsen
ne çok aðýrým kendime



sözlerin kararsa da

çoðu zaman
nedendir bilinmez

yine de yüreðimi örtüyorum üstüne

belki de
dokundugum yaralar,

kanamasýn diye


Oysa
olmadý diyorsun

bu aþk

hepimize hezeyan oldu

o halde söyle

ben ne ettim sana

hangi yaranýn kabuguna talip olmadým






Sermin Çýnar/Ýzmir




yine bana yollar...yaþasýn özðürlük...
Sosyal Medyada Paylaşın: