3 ay...

Ah be açýk mavi gök
Neden kararttýn kendini?
Neden tutamýyorsun göz yaþlarýný?
Hýçkýrýklarýn bütün dünyayý inletiyor
Korkutuyorsun çocuklarý yalnýz olanlarý
Ben biliyorum
Güneþe kýzdýn sen
Üç ay diyorsun
Üç ay...
Sadece üç ay kullandý beni ve gitti
Neden inandým diyorsun kendine
Neden hep inanýyorum diyorsun
Ama elinde deðil iþte
O üç aydan sonra
Kýrýyorsun, döküyorsun her yeri
Aðaçlar dayanamýyor sana
Yapraklarýný döküyorlar
Ýsyan ediyorlar
Çiçek açmýyorlar
Güneþin yaptýðý yetmezmiþ gibi
Bir de yeryüzü meydan okuyor sana
Sonra sen aðlýyorsun
Gözyaþlarýn büyüyor, beyazlýyor
Senin de canýn çok yanýyor be gökyüzü
Sonra güneþ yine geliyor
Gözyaþlarýný temizliyor
Öyle bir ýsýtýyor ki seni
Ve sen yine yeniliyorsun ona
Üzüleceðini bile bile atýyorsun kendini kollarýna
Ýnanmak istiyorsun ona
Gitmeyecek diyorsun
Bu sefer, Hayýr! Gitmeyecek...
Ama bu bir kýsýr döngü gökyüzü
Gidecek,üzecek,aðlatacak.
Uyuþturacak...
Kalbini yerinden almaya uðraþacak
Alacak...
Bir kaç gün iyi bakacak
Sonra bir köþeye atacak
Ve o kalp bakýmsýzlýktan yok olacak
Çünkü þanslý deðil herkes
Herkesin sevdiði;
Geri gelmiyor senin ki gibi...

Sosyal Medyada Paylaşın: