Bir gece vakti bakarým gökyüzüne Ay ýþýðý çarpar bedenime Bakýþlarý süzülürken tenimde Konuþurum geceyle…
Derim ona Neleri örtersin o kapkara bedeninle Nelere þahitsin o görkemli biçiminle Kim bilir Kaç maskeli aþkýn, zevki sefasýna þahit oldun sen Kaç aþýðýn acýsýna, dua ettin pencerende Kim bilir kaç beden için aðladýn çaresizce Yedi iklim dört bucak senin eteklerinde…
Peki siyah rengin niye Niye mor deðil Neden deðil pembe Mutlu musun peki o yerinde Mutlu olsan çünkü vermezsin yerini gündüze…
Dur derim Hemen gitme Beþ dakika daha vur Ay ýþýðýný göðsüme Olmaz böyle Kaçmak yakýþmaz senin heybetine Yoksa dilin varmýyor mu gördüklerini söylemeye Haklýsýn öyle ise…
Tamam derim Al sýrlarýný ve çekil köþene Býrak yerini yeni bir gündüze Hangi yürek dayanabilir ki bu kadar çirkinliðe…
Zuhal Eraslan Sosyal Medyada Paylaşın:
cancer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.