Kapýlarda dolaþtým ben… Keþkülümü uzatýp, Aþk dilendim kapý önlerinde… Kovuldum kapýlardan… Kapý sahiplerinin alaylarýna katlandým… ***** Umutsuzca dolanýrken sokaklarýnda yalnýzlýðýn… Bir gün… Bir kapýya vardým… Seslendim kapýnýn önünde baþýmý eðip edeple: “Var mýdýr içeride ay yüzlü bir dilber?..” “Aþk dilenen bu dilenciye sen bir umut ver…” Açýldý kapý… Karþýmda tertemiz bir gönülden… Kocaman bir bahçe vardý… Ve bu bahçenin sahibi aradýðým sultandý… ***** Çözüldü dizlerim… Ay yüzlü dilberin eþiðine yýðýldým… Kollarýnda baygýnken “aþk” diye fýsýldadým… O zaman bu zamandýr aþkýn kollarýndayým… Artýk aþk yollarýnda dilenmek yoktur bana… Kalbimi verdim çünkü o ay yüzlü sultana…
Sosyal Medyada Paylaşın:
OkunacakYazar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.