Ben Hemithea...

Küçüktüm daha...
Annemin cesedini yaktýklarýnda...
Bir elimi tutumuþtu aðabeyim Tenes...
Babamýn gözünde bir damla gözyaþý...
Parmaklarýný dolaþtýrdý saçlarýmda...
O gün çocukluðumu kaybetmiþtim ben...
O gün...
Yani annemin cesedini yaktýklarýnda...

Kral Kiknus’un iki evladýndan biriyim ben...
Adým Hemithea...
Her kral ve kraliçenin kýzý gibi nazlý yetiþtirdiler beni..
Babam Kiknus’un güzeller güzeli annem Prokleiyla’yý deli gibi sevdiðini sanmýþtým...
Ama yanýlmýþtým...
Yanýldýðýmý...
Annemin yakýldýðý ve çocukluðumu kaybettiðim o gün...
Babamýn yanýndan ayrýlmayan...
Philonome’nin gözlerinden anlamýþtým...

Daha soðumamýþtý annemin bedeninin külleri...
Evlendiler babam Kiknus ve kötü kalpli Philonome...
Kötü kalpli bu kadýnýn...
Kendisine göz koyduðunu söyleyince aðabeyim...
Korkmuþtum...
Tapýnaklara gidip birer birer...
Tanrýlarýn bizi korumasý için adaklar sunmuþtum...

Ne Tanrýlar duydu sesimizi...
Ne de babam Kiknus...
Ýnanmadý yeni gözdesinin...
Aðabeyime iftira attýðýna...
Karþý çýktým o yaþta babama...
“Yalan” dedim. “Yalan söylüyor annem yerine koyduðun kadýn.”
Duymadý bizi...
Ve Boðazýn serin sularýna býraktý...
Bir sandýk içinde ikimizi...

Bir tek dedem...
Denizler Tanrýsý Poseidon duymuþ olmalý ki aðlamamý...
O yardým etti bize...
Bir kýyýya ulaþtýðýmýzda sabah...
Güneþin ýþýklarý ýstýrken soðuktan donmuþ bedenlerimizi...
Leukophrys halký...
Baðrýna bastý bizi...

Bizi sevdiler...
Öyle sevdiler ki...
Leukophrys halký...
Adalarýna aðabeyimin adýný verdiler...
Öyle mutluyduk ki adamýzda...
Piþmanlýkla dönen babam Kiknus’u bile...


Ýstemedik adamýza...
Tenes kestiðinde elindeki baltayla babamý getiren gemilerin halatlarýný...
Ben vardým yanlarýnda...
Ve eski Leukophrys þimdiki Tenedos halký...

Kapkara günler geldi birden...
Kýyýlarýmýza binlerce gemiyle uyandýk bir gün...
Koþtum...
Aðabeyim Tenes’in attýðý taþlar kadar...
Ben de taþ attým Agamemnon’un ordusuna...
Ama sonra kaçtým...
Sadece kardeþimin bildiði...
Maðaramýza sýðýndým...

Saatler miydi günler miydi geçen?..
Bir gölge belirdi birden...
Seslendim: “Sen misin Tenes?”
Yabancý bir sesti maðaranýn kapýsýndan gelen...
“Kimsin?” dedi. “Kimsen çýk ortaya, sen çýkmazsan emin ol bulurum seni.”

Korktum...
Çýktým saklandýðým yerden...
Birden...
Gözlerimi alan bir ýþýk...
Omuzuna dökülmüþ altýn gibi saçlarý...
“Ben Akhilleus” dedi.” Sen kimsin?
“Hemithea” dedim. “Kiknus kýzý Hemithea...”

Elini uzatýp...
Yere bakan baþýmý kaldýrýnca Akhilleus...
Bakýþlarýndan alamadým bakýþlarýmý...
Ve nasýl olduðunu anlamadým...
Yemin ederim bilmiyorum nasýl yaptýðýmý...
Uzattým düþmanýma,
Daha önce kimsenin öpmediði dudaklarýmý...

Aðabeyim Tenes...
Bizi bulduðunda...
Çoktan iþlemiþtik o büyük günahý...

Baðýrarak saldýrdý Akhilleus’un üzerine Tenes...
Boðuþtular...
Ben yalvardýkça durmadý ikisi de...
En son yere düþüp bayýldýðýmda...
Akhilleus’un kýlýcýyla can veriyordu Tenes...

Karþý kýyýda ateþler yükseliyor...
Yanýyor Troya...
Can veriyor bebekler Agamemnon’un ordusunun ayaklarý altýnda...
Ve dediler ki...
Ölmüþ Akhilleus...
Kendisini topuðundan vuran...
Bir Truvalý’nýn ölümcül okuyla...




Ben Hemithea...
Kral Kiknus ve Kraliçe Prokleiyla’nýn nazlý kýzý..
Annemin cesedinin yakýldýðý o gün...
Çocukluðunu kaybeden ben...
Hayatta en sevdiðim kiþiyi...


Aðabeyim Tenes’i...
Ve masumiyetimi verdiðim...
Altýn saçlý Akhilleus’u kaybeden ben...
Karþý kýyýdan yükselen alevlere bakýp...
O alevlerde...
Yaþama isteðimi kaybettim bugün...

28/12/2011 Ýstanbul, Akþam üzeri


Sosyal Medyada Paylaşın: