uzak yollarýn usta þoförü götür beni en uzak menzile kem gözler eriþmesin ardýma mor ýþýklar vurmasýn yadýma yollar kýskansýn seyrimi aðaçlar ip gibi dizilsin kavl ile
akabeler geçit vermese de götür ’bre nereye?’ deseler bakma ardýna götür beni sevdalýlar yurduna uçur daðlara aç kafesimi yankýlasýn taþlar sesimi þimdi anlýyorum seni Ey Nesimi!
daðýtma pamuklarý Hallaç götürme ipekleri kozadan geleceðe sen de yol aç çýkmasýn raylar hizadan
kinliler bilmedi Eyüb sabrýný kinliler bilmedi Yakup derdini kingren olmuþsa ne bilsin ki sevmeyi,sevilmeyi yoksa yüreði nasýl bilsin ki ... Kenan’a gider gibi götür beni bilmesin o kimler ve kingren gönüllüler...
Ýbrahim’e deðmeyen ateþ yüreðimi yakmasýn demiri çekiçlesin örsünde Davut bir umudun adýdýr habeþ yeter ki içimizi yýkmasýn
Toroslarda yankýlanýr kokusu ovasýnda ýtýr ýtýr har ile Akdeniz’in güneþinde kavrulur damla damla yüreklere oturur Tarsus saklar seni maðarasýnda yedi uyurlarý saklayan öz ile bilen bilir iki dað arasýnda gören gönül; görmez göz ile