Kimse bilmedi; yandýðýmý, yaktýðýmý, savurup savrulduðumu…
Hiç kimse bilmedi; tutuþurken gece yarýlarýnda ay
semanýn zerre zerre avuçlarýmda yandýðýný
Olmadý; söz sükûttu ama gümüþ altýn olamadý
Ne yerlere sýðdý ne gökler aldý
Bulunmadý;
Ne cevap vardý ne de yol doðru rotadaydý…
Iþýklar yandýkça gölgeler karardý,
Söz, sustu; göz karardý
Toz dumanla karýþýktý
En paslý dünler bile bi keskin býçaktan býçkýndý
Nefesler çalýnýrken hayatlardan
Baþa baþtý kum taneleri
Hayalle gerçek arasýndaki býçak sýrtlarý keskinleþirken
Hiç kimse bilmedi, üstümdeki parmak izlerinin damla damla kanattýðýný
Ve dokunulan her yerin 3. derece yandýðýný…