sen ilk gelen deðildin ki, son giden oldun. kýzmýyorum zamansýz gidiþine, sitemim de yalnýz sana deðil, en çok da senden öncekilere...
dönsen de artýk arama beni, bulamazsýn býraktýðýn yerde. yüreðimin kapýsýna kepenk indirip, sonsuza kadar kapattým...
aþkmýþ,sevmekmiþ, geç onlarý vefasýzým. geç... geç... geç... onlar artýk miþli geçmiþ zaman. ben o sözcükleri lügatýmdan attým. ben o kitaplarý rafa kaldýrdým. ben sevdadan yana ne varsa, hepsine kibrit çaktým. yaralý yüreðim gibi onlarý da yaktým! ..
ahhh! .. ah! .. þöyle bir bakýyorum da geriye; ne þeytanýn bacaðýný kýrmýþým, ne de zarým düþeþ gelmiþ. canýna yandýðýmýn dünyasýnda, beni ne onlar, ne de sen; beni hep yalnýzlýklar, bir de geceler sevmiþ...
Ömer Osman Avcý
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Osman AVCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.