Yorgunum ömrümün hazanýnda O eski beni arýyorum þimdi Dertlerin arasýnda. Ne neþe dolu güleç yüz Ne de rüzgarlara meydan okuyan saçlar Hepsi birer.. birer...kayboldular.
Yorgunum; severken, sevilirken Öyle sevgiler, Öyle sevgililer Geçti ki benliðimden Her biri birþeyler alýp götürdüler sanki Bedenimden....
Sönmüþ bir yanardað sanki içim Yorgunum yaþam denizinde yüzerken Yorgun þimdi tüm kalbim Seni ne bugün Ne de yarýn Hiçbir zaman sevemem...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ömer Osman AVCI Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.