aðlamamaya yeminli gözbebeklerime iþkence ediyorum fýrtýnada biraz yelken þiþireyim belki bir özlem þiirinde daha kalem oynatýrým saniyeleri býraktým; saliseler asýr gibi bir tiktak bir tane daha sonsuzluða ýsmarladýðým zaman dilimlerine birer balyoz gibi iniyor biliyorum; tek tek atan tiktaklarda ömür bitiyor… kapat gözlerini zamanýn; karanlýklarla kardeþ olsun gözkapaklarýn yüreðin aðlarken kuru kupkuru kalsýn yine ýslanmaktan yorulmuþ yanaklarýn... delilik; eðer ki yazýlmýþsa kitabý!... kitabýn içinde benim için ayrý bir paragraf olmalýydý… yalnýzlýðým budur, kendim ve ben; bir dünya kurduk karanlýðýn bir köþesine, siyahlýklar bir muamma karanlýklar ise kör kuyu oldu, ben ölüyorum belki?... zamanlarým can bulurken karanlýðýn izbelerinde…
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.