Hayat belirtilerinin rengi atmýþ, Solmuþsun. Fakat Turkuaz kadar güzelsin bu gece. Hiç olmadýðýn kadar mai bakýyorsun, Rimellerin hiç olmadýðý kadar tiraje gözümde. Sahi; Neredesin ? Mahallemize de uðramýyorsun, Yaðmurda koþarak kaçtýðýmýz ve bir süre sonra yýkýlan o ahþap evin önündeyim, Týpký hayallerimiz gibi yýkýlmýþtý gözlerimizin önünde öyle deðil mi? Bu sefer yaðmurdan deðil, Peþimi bir türlü býrakmayan yalnýzlýðýndan kaçýyorum.. Peki biz ? Benim ve senin varlýðýn Bizim varlýðýmýzý kanýtlamýyor deðil mi.. Çocukluðumuzun göz yaþlarý akmýþ, Mendilimiz ýslak. Biz, biz hani özgürlüðe koþuyorduk ya seninle, Yani, yani biz öyle sanmýþtýk ya henüz iki cümleyi bile yan yana getiremezken.. Oralarda bir yerlerdeysen, çýðlýklarýmý duyuyorsan, Göz yaþlarýmý avcunun içinde hissediyorsan, Bir yerlerde Hayallerimizden düþen parçalarýmýz kaldýysa eðer bunlar bizim için. Vakit geç olmuþ öyle deðil mi? Zaman bizden önce varmýþ hayallerimize, Yýkýp geçmiþ, farketmedik.. Oysa, oysa ki; Mükemmel olan ne benmiþim, ne de sen. Mükemmel olan hayallerimizmiþ, Bilemedik..
Berkay Hardal Sosyal Medyada Paylaşın:
BerkayHardal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.