Hephaistos
Hephaistos - Gözlerimi yakan, damarýnda taþýdýðýn ateþte ki kan
Sokak lambalarýna küs karanlýðýn koynundayým.
Tanrý uðramazmýþ buralara,
Terkedinler mesken tutar
Boþ þiþeler kalpleri keser burada.
Ben neredeyim ?
Belki aklýmý kaybettim ve bunlarýn hiç birisi gerçek deðil,
Belki de damarlarýnda dolaþan zehir,
Belki de tam kalbindeyim.
Burada sýrtýma vurulduðu anda damarlarýna yayýlýyorum,
Sýradaki!
Sýra uzun, sýra benim bilinç altým.
Kafayý yemek üzereyim. Ya damarlarýna zehri aþýlayan benim,
Ya da zehri gözlerinde olan bir Hephaistos’un ta kendisi!
Hephaistos ne mi? Hephaistos benim, bütün inançlarýn,
bütün dinlerin reddettiði o unutulmuþ Tanrý.
Kafamý karýþtýrmaya devam ediyorsun,
Biz neredeyiz ? Bir tür bulmacanýn içinde mi,
Yoksa Aþk’ýnýn demir attýðý unutulmuþ bir Deniz’in ortasýnda mý ?
Bu bir oyunsa eðer, oyunlarýn bazý kurallarý vardýr,
senin kurallarýna göre oynayacaksak eðer;
Durma! Kadehimi kaldýrdým
Sen sadece kirpiklerini kaldýr, akan rimellerin doldursun kadehimi.
Berkay Hardal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.