Ey yar… Gecenin yýldýzsýz renginde dilime düþen hecesin. Sana dair ne kadar his varsa, Avuçlayýp avuçlayýp yüreðime gömüyorum. Seni bulma korkularý sarmalýyor her gün batýmýnda, Ve sen uzakta iken sana daha çok yaklaþýyorum. Acý bir sýzý yayýlýyor beynime, Sana korkular biriktirdikçe…
Ah yar… Bilsen ne yorgun ne susuzum sana. Gülüþün kulaklarýmda yankýlanýr, Bahar gibi olurum… Ama olmaz umutlarýn kucaðýnda. Sana suskun sana hasretim. Kor kor varlýðýn ruhumu yakarken. Bir caddenin ortasýnda sana feryad ediyorum. Duy yar…
Dilim yüreðime esir, Sana biriktirdiðim sözcükler hep korkak, Ne yer ne gök yetmiyor, Sýkýþtý ruhum bir mengenede. Ne sana varabiliyor ne senden vaz geçiyor. Bil yar…
(Beðenip uður böceði kategorisine alan sitenin deðerli kurul üyelerine çok teþekkür ederim... )
Sosyal Medyada Paylaşın:
Remziye DEMİR ÇİÇEK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.