Bir buz parçasýyým ben, Güneþten korkan ve çözülen zamanla... Ömrüm kýsa, yol dar... Bile bile seçmiþim varolmayý uykularýn içinden... Bir oyun varetmiþim sonra duvarlarý esaretten, Yalnýzlýða mahkum olmuþum... Uyan demiþ uzak diyarlardan kanat açan bir kuþ, Oysa uyanamam ki ben bu kalabalýk baharda Su olurum þefkatin sýcaðýnda, Yol alýr okyanusa, kaybolurum uyku zamanýnda...
Kalpten kalbe akan su, Soðuk sabahlarda taþ kesilen yeniden Yalnýzlýða tekrar gömülen...
Bu yüzden kaçýþlarým güneþten Her doðuþunda, ben ölürüm... Sessizliðine gömüldüm ruhumun, bekliyorum, Bir buz parçasý daha doðsun Solup giden ömrümde Bir ýrmak da akýp giden su olsun...
Bir buz parçasýyým ben Þefkatin ellerinde çözülürüm Sosyal Medyada Paylaşın:
tearlessArEs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.