Senin Mevsimin

Sonbaharýn soldurduðu güller gibisin,
Az sonra mevsimler koþturacak baþýný alýp,
Ve sen güleceksin baharlara…
Renklerini sarýnýp binbir gece masallarýndaki hayallerin,
Uzaklaþacaksýn solmuþluðumdan..
Biliyorum,içimden de derinlerde varlýðýn,
Seni tanýyorum,gideceksin..
Kurbanlar adamýþçasýna kainat sana,
Güneþe yüzünü dönüp,
Layýk olduðun baharlara güzellikler vereceksin..

Kýþlarýn eskittiði çöller gibiyim,
Çatlaklarým büyük,aðýr yaralarým-gelgitlerim dinmez asla,
Ve ben biteceðim sonunda..
Gözyaþlarýný akýtýp yüreðime,kanatlarýnda bulacaðým kendimi,
Hüzün kuþunun…

Tanýyamýyorum aynadaki siluetimi,
Kendimden daha derinde bir yerlerdeyim aslýna
Uzanamýyor ellerim,geceler izin vermez olmuþ,
Durmadan vuruyor duvarlarýma soðuk..
Ve yokluklar adamýþçasýna kainat bana,
Ardýndan bir el sallayamadan bakacaðým,
Ve sen layýk olduðun baharlara güzellikler vereceksin..
Bense söylenmemiþ son sözümü,
Solgunluðumdan sýyýrýp ardýndan dillendireceðim,
Hangi baharda olursan ol,
Sadece seni seveceðim.
Sosyal Medyada Paylaşın: