yaþýn otuzdan daha fazla yaþlanmýyor
beklemelerdesin unutulduðun yerde
yanlýþ yapýlmýþ bir þeyler var orada
her þey masumiyetini tam da orada yitirmiþ
yeniden varolmak için tam da orada yok olman gerek
yoksa bu iki bilinmeyenli denklem çözülmeyecek…
yaþadýðýn yerde kýþlar soðuk ve aðlayýþlý geçiyor,
insan ayný yaþta üþür
ayný sýnýfta devam ederken
ve üþürken sýnýf atlamaz…
herkesten çok
hep sen
üþüyorsun
ve yaþýn otuzdan daha fazla yaþlanmýyor...
oturuyorsun ve her þeyi susuyorsun birer birer; ama,
suskunluk denklemi halletmiyor .
hayat onun için neyse senin için de o deðil;
sen yeniden, yeniden, yeniden,
otuz yaþýndasýn
ve hep üþüyorsun.
o ise kim bilir ne yapýyor…
iki bilinmeyenli denklemin tek bilinmeyenli çözümü :
Ýki bilinmeyen= Mutluluðu onda aramak yerine kendin ile mutlu olmak
Bu yetiverse her þey hallolacak…
Neden olmasýn ki?
Mutluluðu baþka insanlarda ve þartlarda aramak yerine
kendin ile mutlu olmak
Sevmeye ve sevilmeye de kapýlarý açacaktýr…
Sevdiðin kimse seni sevmiyorsa
seni sevmediðini bile bile,
bu iliþkiyi uzatmana gerek yok…
sen de sevme öylesini!
Seni üzmesine fýrsat býrakmadan,
çýk git ve arkana dönüp bakma…
hiçbir piþmanlýða gerek yok…
bitir gitsin yüreðinden deðerini,
at içinden çöpe gitsin!
bu iþ orada bitsin!
Hala ondan baþkasýný sevemem diyorsan,
o zaman bekle sabýrla,
gün gelir,
belki o da seni sevmeyi öðrenir.
Sevgin her zaman onu senin yanýna getirebilir…
Ama, en iyisi sen beni dinle:
Seni seven kiþiyi seveceksin
sevildiðine eminsen,
çok sevilip de sevemiyorsan bile;
bi cigara yakýp düþün istersen ve öðren;
sevilirken sevmeyi...