Ölümün sýrrý yaþlý bedenlerce çözüldüðünde
Düþen maskelerin altýndan çýkan diþsiz aðýz
Ruhunu yitirmiþ
aðzý açýk ayran budalasý gibi,
Gülmekte mi, aðlamakta mý,
ya da konuþmak istiyor gibi ya, lal olmuþ…
göz çukurlarým da, kulaklarým da boþalmýþ siyahla,
kimse var mý yukarda?
Kemiklerimin dirliði için lazým olacak kalsiyumu
Göz yaþlarýyla yollayacaklardý çocuklarým;
Unutulmuþluðun acýsýyla kafes kemiklerim ufalanmakta
Acýsýný duyumsadýðým,
Kemiklerim deðil…
Kendime dair,
Sevebildiðim bir þey kaldý mý ki yukarýda?
Birbirleriyle tebelleþ olmuþ
býyýk ve sakallarýmýn arasýna gizlenmiþ bir gülümsemeyi
Hiç algýlayamamýþ salaklar kaldý yukarýda;
Sigara içmemi engelleyip duruyorlardý,
Hiç sevmezdim,
Hiç birini;
Zaten onlar da aðlamaya o yüzden gelmiyorlar
Kemiklerimin kalsiyumu için...
“Aslýnda bir sigara olsa,
kimseye minnet duymam ya…”
Þiirlerimin de her biri saçma sapan þeyler,
Öykülerimin de,
Romanlarýmýn da,
Tablolarýmdan, akrilik ve sulu boyayla olanlarýn da…
Niçin vakit öldürmüþsem onlarla,
Hayret!
Ölümün yaþandýðý yer,
ebatlarýyla ne kadar ki?
Mezar kazýcýlarýna sordum;
Ýki metre boy, seksen santim en, bir buçuk metre derinlik
Dünyanýn yedi harikasýndan birisi,
Khufu’nun mezarý,
ama benimki de fena deðil...
Ey ölüm,
Hangi mezarda
Daha mutlusun?
Benimkinde internetli bilgisayar da var...
"Bir sigara olsa,
Tam da þimdi,
Öyle caným çekti ki…"
Göðüs kemiklerimde saplý kalmýþ,
Paslý mermi çekirdekleri yanýltmasýn seni;
Beni onlar deðil,
Kardeþim öldürdü…
Bu gerçeði kavradýðýmda
Ben de onu öldürdüm
Bir baktým
Birileri ellerini ovuþturmakta keyifle
Ne yapabilirdim ki?
"Hakikaten caným çok çekiyor
Bir sigara içmeyi..."