Aklımdaki Çiçeklerle

ilk akþam serinliðinin serenatýnda
saçýlmýþtým acýmda
bakýmsýz bir sokak arasýydý
laf olsun diye umutluydu kýþ
buzullara batmýþ yüreðimi
gidiþinden kopyalamýþtým...

eylül gibi olduðumu hep sakladým
çýtýrtýlarýn bittiði ilk durgunluklarda
doða evrenin gözlerini ovuþtururken
griyle sarý arasýnda gidip geldiðini
dalgýnlýðýmýn...

ayaðýmýn ucuna düþen yapraðýn sesi kýsýk
göðsümü dalayan uzak ýþýklarýn ardý gibi
eylül bu belalýsý tüm ýslýksýz dudaklarýn
ve sen aðýrlaþan düþlerimde de gitme diye
aklýmdaki çiçeklerle diri tutuyorum adýný...

tadýný özlediðim eski bir ezgiye benziyordun
leyleklerin gidiþlerine üzüldüðüm günlerden
eylül baskýnýyla karýþtýrdým sandým
ne eylül ne ezgi ne ben ne leylekler ne sen...
ilk defa karþýlaþan yalnýzlýðýmýzdýn...

eve dönüþ hüzünleri oluyor akþam tayýným
sensiz sapsarý ve ince bu yalnýzlýðý seviyorum
günboyu uyku çocuklarý gibi dalgýn
çiçek tarhlarýna dadanmýþ sarhoþ
güz böcekleri gibi usul usul...kayboluyorum...

bozgunlar da bozulur ayrýlýklarda büsbütün
bir aným ýssýzlýða varanda uzaklar muþtusuz kalýr
senfonik tadlarla aðlaþýr aðaçlarýn sonsuz vakurluðu
yeni bir iklim olur zamanýn umarsýzlýðýný düþünmek
kara kýþ ayazlarýnda saçlarýnýn uçlarýný arýyorum...




kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: