Ayran Gönüllü

kül tükendi
yanmak nasýldý unuttum
yedi daðý aþmýþým
yaz sanki boþa gitti
tutar sýkýlmayý da özlerim þimdi
her þey en baþa dönsün ýsrarýyla
her þeyin en baþýný zedelerim
eylül saçlarýna benzesin istiyorum...

sadece adana sesimi duydu
portakal kokularýyla emzirdi acýmý
derinlerde koþmak çok zor
bir aþkýn halatýyla
tutunduðum ilkyazýn bakýþýsýn
yeþil seslim...

ayran gönüllü yarým esrik
ilk gençlik
üzerime uymuyordu ve hiçbir alýþýlageldik
derinlik
yaðmurun gölgesine sýðýnýþýmýn sýðýrcýðý
çay kokusuyla maðrur birebirdik
ilk gençlik
tatlý parmaklarýndan baþlayan hayattý
þiirlerle yanýmda adana
güneþ kuþum...

soluksuz gözlerimi öksüz rüzgarlar silerdi
tersine uzaklar aðlardý kendi uzaklýklarýna
gitmelerini not alýrdým
o kadar ki temiz ve tam olmalýydý
mimikleri aðlamaklýlýðýmýn
aslýnda o zaman da anlýyordum
diþli geçen kýþlardaki
koyu hummalý ürpertideki ince tonun
anlamsýzlýk imasýný
ateþinle yanyana
yapraklarý aydýnlýk sarmaþýðým...

ben senin yaþamadýklarýnda erken
yaþadýklarýnda geç
ben senin yaþamadýklarýnda hep
yaþadýklarýnda hiç
ben senin erkenlerinde hiç
geçlerinde hep
ben senin deðilim...

olur ya güz yoðunluklarý kapýdayken
çýka gelirsin diye korkuyorum
giden ilkyazýmdýn
gelen güzüm olma...

bulvar boylu bir anýydýk
ama yönlerimiz ayrý
ben senin biten sözündüm
sen benim yiten özüm
sonlarýmýz ayrý...





kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: