Ýçimde, Buruk sevinç. Aðlasam mý, Gülsem mi bilemiyorum. Dünü bu günü düþündükçe, Düþmemek için ayakta zor duruyorum. Tek düze yaþamla mutluydum, Ama þimdi nasýlým bilemiyorum. Bilemiyorum seni, Bilemiyorum, Belkide hayatý yaþamayý. Baþkasý gibi sevipte, Býrakmayý bilemiyorum. Bundan ders almam gerekirken, Bilemiyorum tecrübeyle yürümeyi. Artýk bilmekte gerekmez bundan sonra, Biliyorum dediðimi bilmesem bile. Hayat yaþamaya degmez oldu, Küçüðümü kaybettikten sonra. Yaþamayý göze alsam mý almasam mý, Onu bile bilemiyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.