oysa o kadar mutlu etmiþtin ki beni bir o kadarda yaktýn canýmý yok muydu bunun ortasý?
gözüm görür, kulaðým iþitir aklým kýrýlýr sana kalemim yazar o hýrsla gelip geçici oldu hep öfkelerim yüreðim girdi devreye her zaman güzel olan bir noktaný fýsýldadý kulaðýma aklým yelkenleri indirdi bir anda yüreðimin terazisi her zaman kaldý ayný hizada…
hiç inkar etmedin kaçamaklarýný bulduðun her limanda demir alýrken limanýmdan ayrýlamadýn bir türlü...
hedef oldum, acýmasýzca tehdit ve savaþ ilan edildim sustum, yeri geldi sabrým taþtý sel oldum aktým edebimi bozmadan...
doðruluðun, dürüstlüðün aklýmý alan yapýp inkar etmemek mi doðru olan?
sildim seni dedim daha derine kazmýþým oysa ne kolay çekerdim senden önce kýrmýzý kalemimi hiç çekinmezdim kullanmaya silgisi yoktu kalemimin sen çýkana kadar karþýma silgisiyle birlikte geldin ben çizdikçe sen sildin…
neydi bizi bizden ayýramayan? diye çok sordum kendime hüzünlensek, derdimiz varsa paylaþacaðýmýz kiþi biz mutlu olsak, yüzümüz gülse ilk birbirimize duyurduk bunca yýl ne çok þey paylaþmýþýz acýsýyla, tatlýsýyla… deðiþmeyen sadece sevgimizdi kimi tartýþtýk acýmasýzca yeri geldi arkadaþ olduk bazen de en sadýk dost…
ve anladým ki ben bir kere sevenlerdenim sevgime sadýk ölenlerdenim...
31.08.2012_____________Seher_Yeli
Sosyal Medyada Paylaşın:
Seher_Yeli S.ZerrinAktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.