kendine bak diyordu
aradýðýn kendine
aynasý bin parçaya bölünüyor
kesikler içinden caný akýyordu
pimi çekilirken yavaþ yavaþ günün
tutunduðu ay ellerini yakýyordu
tutunamayan yýldýzlar bir bir kayýyor
güneþ ölü doðuyordu
sorular çoðalýyorken
aðýzlarda diller
susuyordu
zeytin dallarý yaslýydý
barýþ vuruldu
neden-siz...
Fatma ÞAHÝN-1 eylül 2008
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.