yoksulluðu bilmek deðil derdim/ içimdeki sensin
kaç yýl bekledim ellerinin þiirini
tekrar yazmak için
çocuk düþlerimi
bedel diye verdim nasýrlý ellerine
düþmeden önce eylülün gölgesi üzerimize
dizeler dizmiþtim sendikanýn þiir yarýþmasýna
"emekçi çocuðuyum ben" demek
suç mudur baba
ansýzýn gelen eylül zamanlarý
halklarýn parsellendiði coðrafyalarda
anlatamadým kimseye derdimi
en masum duygularýmýn (ya) saklýsý
kýyarken can süzümü þiirlere
öðretmenim için titremedi mi
potansiyel suçluydu mahallemin çocuklarý
bize yasaklýydý damýtmak duygularý
okul çýkýþlarýnda kesilirdi yollarý
maviye koþarken katledilen umutlar
-eti senin kemiði benim- dönemi
haklýdýr öðretmen/ beni kim anlar
sustu þiire ruhum sahipsizce aðlarken …
sýcaklýðýný özlediðimde baðrýnýn
kürek aþýnmasý dizlerin
þimdilerde baston taþýyan nasýr dolu ellerin gelir aklýma
þafak sökmeden yola düþüþün
güneþ doðumlarýna tanýklýðýn gelir
hayatýn yüzünü kazýyarak
üç kuruþa ter artýðý ömür tüketen iþçiler
bir de emekçiye düþman zihniyetler gelir
þaþarým kinlerinin adý nedir
onur yoksunluðunu bilmedik ya
senin borcun nasýl ödenir
kayýp þiirimin kahramaný babam
ödenmemiþ bir borcun nafakasýdýr bu masal
kötüler kazanýrken bu dünyada
kaybedeni olmadýk biz hiçbir düþün