Bozcaada’da bir kahve içimi...

“Getir” dedim...
“Kahveyi koy önüme...”
“Damla sakýzlý olsun...”
“Yanýnda da sigara...”
Arkamda kalesi Bozcaada’nýn...
Sýrtýmý..
Sanki onun burçlarýna dayadým...

Oturdum...
Ege’ye döndüm yüzümü...
Eser aklýmý baþýmdan alan bir rüzgar...
Baþýmýn üzerinde uçuþan kargalar...
Ve sað tarafýmda tepede Aburga Ahmet Dede...
“Hoþ geldin” der gelene...
Gideni de uðurlar...

Getirdi çocuk...
Kahveyi önüme koydu...
Ýlk yudumu aldým kahveden...
Ýçime huzur doldu...
Ama esen rüzgar yüzünden...
Sigarayý yakmak...
Zordu...

Ada Vapurunun çalan düdüðü...
Rüzgarýn sesine karýþtý...
Araçlarýndan inen herkes...
Adayý son kez görmek için yarýþtý...
Biliyordum ki...
Gidenlerin hepsinin aklý...
Kendilerinden gittikçe uzaklaþan...
Tenedos’ta kalmýþtý...

Birazdan...
Alaybey Camii’nden okunacak ezan...
Þadýrvanda aptesini alýp...
Namaza yetiþecek bir Müslüman...

Akþam üzeri...
Sanki uzaklardan geliyor çanýn sesi...
Bilirim yaþlý bir Rum ýstavroz çýkarýyor...
Ama yazýk ki gözlerinde okunmuyor...
Eski güzel günlerin esamesi...

Bitti kahvem...
Son dumanýný sigaramýn...
Ýçime kuvvetle çekip...
Rüzgara saldým...
Ellerini tuttum sevdiðimin...
Burada baþlamýþtý ya aþkýmýz...
Bir daha anlamýþtým Bozcaada’da...




O olduðu zaman...
Ben vardým...
15/12/2011 Akþam, ÝSTANBUL


Sosyal Medyada Paylaşın: