Tanýdýðým hiç bir yalana bu kadar inanasým olmamýþtý Yüzüme baka baka içimde ki seni gömerken bile Tek bir gülüþüne asardým tüm gerçekleri Kendimi bile kandýrýr yaþardým seni....
Ki neyim yada kimimsin sen benim Düþlerimin en bilinmezine sardýðým saklým Aklýmýn karanlýk yüzü müsün ki sen nesin... Yýkýk bir hiç kadar deðilken karþýmda...
Hayatýmý ellerimle önüne serebilecek kadar Aç ve bi ’ilaç sana muhtaçken gözlerindeki hüzne Hasretim , mum ýþýðýnýn gölgesinde baþým dönüyor Bana her geliþinde kavuþmayý seninle yaþýyorum...
Söyle ; hasretin eþiðinde ki aþk... Sýradaki yalanýn neyse hazýrým inanmaya... Doyamýyorum sana Bu gece bir an olsun bizi düþün... Gitsen : Beni öldürsen daha mý iyi olur yar...
Yeminlerle deðil gözlerinle söz ver bana...
Yunus Özkan
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.