Sanma ki var bir eþin, benzerin kimsenin bilmediði, güzeller içinde teksin. Cemre bakýþlarýnda ataletten kurtulunca sevginin kökleri, güller içinde sen, güllerden özelsin.
Özlemin üstüne yükselirken yedi renk, sarhoþluktan deðil senin için yalpalýyor kalemin gölgesi. Bir avuntu, bir umut taþarken hayalden öteye kokunu getiriyor esen yel. Gerçeklerden kaçýyorum iþte o an, ah bir tanem, ellerin uzanýyor ellerime. 29.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
yaban böceği Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.