Ufka dalan bakýþlarda
gördüðüm bir serapmýþ.
Bulutsuz havanýn rüzgârlarýnda
kum tanesi kanatsýz uçuyordu.
Nidalar özden çok uzak bir yalanmýþ,
ýslanmayý bekleyen toprak yoktu.
Biraz etkilenmiþim,
ayýklamaktan býktým yabancý hisleri.
Kaþlarýný çatýyor içimdeki ben,
ezgilere mýrýldanmayý artýk býrak diyor.
Oysa
bin neþeye sebebimdi camdaki buðu.
Süzülen damlacýklar,
þimdi gözyaþlarýna benziyor.
Biliyor musun!
Martý kanadýnda saklý heyecan
bir sen kaldýn,
bir de gerçeklere inat umutlarým.
Yoksa bu diyarýn,
ne farký var buzdaðlarýndan!
14.08.2012-Ahmet BOZTAÞ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.