* SON GÜL...

Bu yaz da geldi geçti, tadýna varamadan
Barýþ güvercinini göklere salamadýk...
Otuz yýlý tükettik, yarayý saramadan
Hayat bin kýssa sundu, bir hisse alamadýk...

Her þehit haberinde gözden yaþ sile sile
Dindirdik öfkemizi hamasî nutuk ile.
Laftan öteye geçip varamadýk menzile
Özlem serâba döndü, huzuru bulamadýk...

Daha henüz tümsekken biz engele dað dedik
Diken sardý her yaný; göremedik, bað dedik
Fýrtýnasýz günlerde derin dedik, sýð dedik,
Barýþ denen denize bir türlü dalamadýk...

Öfke kýlýç kuþanmýþ; bora olmuþ, esiyor
Dillerin kemiði yok, herkes ahkâm kesiyor
Kimi elinde urgan, suçlu bulup asýyor
Gönüller kin yuvasý, sevgiyle dolamadýk...

Hüzün kalpten yol bulup, aksa da gözümüzden
Vataný böldürmeyiz; Dönmeyiz sözümüzden
Asýl yara derinde; sýyrýldýk özümüzden
Bölünmeyi baþardýk! tek vücut olamadýk...

Arkadaþ! unutma ki, ecdadýn bir çýnardý
Çað açýp çað kapayan tarihlerde o vardý
Bu VATAN açan SON GÜL, bize bir yadigârdý
Heyhât! bu gonca gülü hakkýyla sulamadýk...

Mecit AKTÜRK
Berlin 28.08.2012

Sosyal Medyada Paylaşın: