Heder olmuþ ömrün son demindeyim Yüreðimin kasidelerinde mor elemler Yalnýzlýðýmýn izini sürüyor nicedir aþk Topraðýn kokusunu getiriyor rüzgâr Yaðmur suyunu içiyor bir kuþ göletten Kimsenin bilmediði bir yer var gönlümde Ölümün terkisinde ben aþka gidiyorum!
Sahipsiz düþünüþlerimizin soyunuþlarýyla Hangi yaþam tuzaðýna kaptýrdýk yüreðimizi! Aþk, kilden ve kumdan yapýlmýþ çanaklarda Çaðlar tabularýna sarýlýr, gerçek olur düþler Kendi kanýnda boðulur nasýlsa o asil gurur O maðrur ýrmaklarda söndürür yangýnýný Nasýlsa gün gelir, yaþamak bile aþk olur!
Bir topaç gibi çevrilip günlerin ekseninde Düþtük aðladýk, yara berelerimizi sevdik Hangi dala astýk sahi çocuk gülüþlerimizi! Göðsümüzün dar geçidine yaðmakta kar Menekþeler sokuldu yarenli göðsümüze Bütün mevsimlerin ismi aþktý, unuttuk Yüzümüzdeki derin çizgileri hüzünle ovduk!
Selahattin Yetgin Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.